03 Mar 2020
We kondigen met plezier aan dat er opnieuw een tentoonstelling komt in ons Flandria Hotel!
Deze keer gaat het om een fotoreeks van de getalenteerde Kristin Van den Eede. “Wat Blijft” is, in haar woorden, een poging om de tijd stop te zetten en herinneringen vast te houden.
Deze reeks was eerder ook al te zien op het Internationaal Fotofestival te Pelt. We wilden uiteraard meer te weten komen over Kristin en haar werk, dus stelden we haar enkele vragen...
Ik ben relatief laat beginnen fotograferen, zo'n 6 jaar geleden. Mijn man had een nieuwe camera gekocht en begon hem overal mee naartoe te nemen.
Na een tijdje begon ik hem te wijzen op interessante dingen om te fotograferen of zelfs de camera van hem af te pakken. Het duurde niet lang voordat hij daar genoeg van kreeg en ik mijn eigen camera kocht 😊
Fotografie was niet mijn eerste grote liefde. Voordat ik begon te fotograferen, tekende en schreef ik. Ik heb altijd al de behoefte gehad om mezelf creatief uit te drukken en tot nu toe is fotografie mijn favoriete medium daarvoor.
Ik denk dat ik de visuele input nodig heb en ik hou ervan hoe fotografie me in staat stelt om de kleine momenten en de schoonheid van het dagelijks leven vast te leggen.
Ze hebben allemaal ooit gewoond in het Gentse en zijn er ook gestorven. Ze zijn volslagen vreemden voor mij en ik hou eigenlijk van die anonimiteit. Ik ken hen totaal niet, en toch voelde ik me heel dicht bij hen toen ik hun foto nam.
Toen ik later door mijn foto's ging, kreeg ik het gevoel dat ik hen langzaam leerde kennen. Ze keken me aan alsof ze oude vrienden waren, alsof we een band hadden.
Alle foto's zijn genomen op Allerheiligen, tussen zonsopgang en zonsondergang, op de grootste begraafplaats van Gent.
Recentere graven hadden veel bezoekers, maar de bewoners van deze oudere monumentale graven en grafkelders hadden er geen enkele. Ik werd aangetrokken door hun versleten gezichten.
Aanvankelijk, als je hen passeert, zijn het gewoon anonieme graven op een groot kerkhof. Maar als je beter kijkt, zie je hun individuele eigenaardigheden, een verlegen oogopslag hier, een strenge blik daar.
Je voelt hun ogen op je rug en je beseft: dit zijn mensen zoals jij en ik. Het feit dat ze uit een andere eeuw komen, verandert daar niets aan.
De mensen op de foto’s zitten daar voor veel tussen, denk ik.
Ik heb de beelden bijgesneden om een compositie te creëren die me aansprak en heb de foto’s bewerkt als een doek om te beschilderen – niet met een penseel maar achter de computer.
Verder hebben mos, aarde, regen en wind veel van het werk voor mij gedaan.
Zonder twijfel het grootste beeld, het enige horizontale. Het is het eerste beeld dat ik nam en het spreekt me nog steeds het meest aan.
De man in de foto doet me ook denken aan een verre verwant van mij, wat in zekere zin een beetje eng is, maar ook geruststellend.
Kunst hoeft wat mij betreft geen boodschap te hebben.
Iedereen die mijn werk ziet, kan er zijn eigen interpretatie aan geven. Eigenlijk heb ik dat liever. Ik hou er niet van om een interpretatie op te leggen.
Ik werk het liefst digitaal, maar ik fotografeer ook af en toe analoog.
Digitaal is gewoon praktischer en goedkoper. Helaas kan het niet op tegen de mooie korrel en textuur die je krijgt bij een analoge zwart-wit opname.
Ik word door veel dingen geïnspireerd: films, muziek, boeken, graphic novels, andere fotografen, alle mooie dingen om me heen. Kortom, het leven.
Kom zeker een kijkje nemen in Flandria Hotels Betty Bijoux Bar om “Wat Blijft” van dichtbij te ontdekken.
Als u zelf nog vragen hebt voor Kristin, of gewoon nieuwsgierig bent naar het gezicht achter de camera, kom dan zeker naar de vernissage op zaterdag 21 maart (16:00-19:00). Als u niet kan komen, geen zorgen: de foto’s zijn nog dagelijks te bezichtigen tot zondag 24 mei!